ذهن نوشته های یک دختر مشرقی

تا حالا شده خیلی چیزا که نمیتونی به کسی بگی بریزی تو خودت وکم کم بشه واست عادت که حرف نزنی من اینجوریم شاید خوشحالیهامو بروز بدم اما ناراحتی هامونه میام به وبم میگم واسه همین یه وقت فکر نکنین من همیشه دپرسماااا

کم کم  حرف نزدن از غصه ها شده واسم عادت و جزئی از زندگی دیگه اگه حتی گوشی هم باشه نمیگم

پ.ن 1 : تا اطلاع ثانوی دلم فقط برای خودم میسوزه

پ.ن 2: میخوام با همه باشم با هیچکی نباشم به قول انه جون  با همه و دور از همه