توی این مدت خیلی تلاش کردم برای مدتی خماری نوشتن   را فراموش کنم با قلم و دفترم قهر کردم و سرگرم کارهای دیگر شدم .بیشتر وقتم را کتاب خواندم ولی انگار نمیشد انگار هنوز آرام نبودم چیزی توی سرم می چرخید  اخر سر هم حرف ها  تلنبار شدند و مقاومتم را شکستند

توی این مدت به خیلی چیز ها فکر کردم دنبال خیلی چیز ها گشتم .یکی از این چیز ها نقاط عطف زندگیم بود .گاهی توی زندگی آدم اتفاقاتی می افتد که زندگی آدم را میچرخاند و می شود نقطه عطف زندگی آدم

.شاید مهمترین نقطه عطف وبلاگ نویسی ام بود .اولش ساده بود ساده ساده صرف وبلاگ نویسی صرف یک تفریح.  آن موقع ها که اشک شب تنهایی بود صرف وبلاگ برایم مهم بود بعد ها  کم  کم برایم نوشتن مهم شد  بعد ها که حذفش کردم دیدم یک چیزی کم است  انگار چیزی توی زندگیم نبود، میلنگید، عادت بود یا واقعیت باز هم نوشتم. این بار صرفا به خاطر نوشتن  . شدم دختر مشرقی و بهشت کوچکم را ساختم و ذهن نوشته هایم را در خود جای داد اینجا برایم یک توتم است  یک نیمه گمشده انگار وقتی اینجا هستم چه بنویسم چه بخوانم ارام ترم و با خودم آشنا ترم و اگر نباشم خودم برایم غریبم

.و الان تنها چیزی که ارامم میکند نوشتن است و بس . توی وبلاگ نویسی و دنیای مجازی با آدم هایی برخورد کردم که هر کدام به نوعی توی رشد اندیشه و فکرم توی ساختن باور ها و مسیر زندگی م  تاثیر گزار بود و مهمترین چیز آرامشی که از نوشتن می گیرم .

 این اتفاقات اخیر هم که شدندناگفته ها و سرمایه دلم به نوعی برایم نقطه عطف بود شاید یک جورهایی یادم آورد که حواست هست زدی به جاده خاکی ؟ حواست هست اشتباهی میروی ؟ عقبی دختر ؟ معتقدم توی چرخش های زندگی آدم که می شود نقاط عطف این دیدگاه ادم است که سوی مثبت یا منفی را تعیین می کند .به خودت بستگی دارد طلبت را از روزگار چگونه بگیری .برای من روزگار تنها رقیبی ات که اصلا دلم نمی خواهد  بازنده اش باشم .توی این بازی  آخرش یاد گرفتم بازی یک نفره است نه دست جمعی .خودت تک و تنها مسیر را میروی ..

خلاصه زمستان امسال از خواب زمستانی بلند شدم !

پی نوشت :

۱:به قول شریعتی بدترین چیر ننویسندگی است باز هم می نویسم ..

۲:چقدر گاهی گذشته ها آرام و بی سر و صدا آینده را رقم میزند .توی فلاش بک هایم متوجه شدم توی بچگی هم می نوشتم داستان های بچگانه ذهنم را مینوشتم ولی نمیدانستم بعد ها نوشتن می شود مهم ترین  مسکنم . یادم آمد مهم ترین چیزی که همیشه با آن ور میرفتم صفحه کلید تلفن و ماشین حساب بود. نمیدانستم بعد ها می شوم مهندس کامپیوتر !!

 ۳:خبر آمدنت مثل نسیم میرود باغ به باغ

میرود شهر به شهر

مردمان یمن و تونس و مصر

مردمان اردن

همه عالمیان به تمنای تو برخاسته اند

شور و حالی بر پاست..

وعده ات نزدیک است ؟....